.png)
Ik heb in het verleden altijd een haat- liefdeverhouding met hardlopen gehad. Het waren fases waarin ik besloot aan mijn hardloopskills te werken, vaak met de overtuiging "dat het iets zou moeten zijn wat ik toch zou moet kunnen?!". Vervolgens beet ik mij met overtuigende disipline vast in trainingsschema's en apps, met de belofte dat ik mínstens 2 keer per week een respectabel rondje zou moeten hardlopen.
Als de dag van de training dan was aangebroken, voel ik 's ochtends vaak al de weerstand. "Ik heb écht geen zin." was de vaste tendens. Na wat gekronkel en typisch uitstelgedrag trok ik dan toch mijn hardloopschoenen aan en ging ik op pad...
Bij de eerste stappen begon het stemmetje in mijn hoofd al gezellig te tetteren:
Hijg ik nu al?
Mijn conditie is echt prut.
Loop ik niet raar?
Dat is al de derde die mij inhaalt.
Voel ik nou een steek in m'n zij?
Waarom ben ik hier zo slecht in?
Zal ik dit rondje afsnijden?
Ik ga zo wandelen.
Niet zeiken Maris.
Ben ik er al?
Ik háát hardlopen.
Met een donderwolk boven mijn hoofd beland ik dan bij mijn laatste kilometers en begint het toch wel lekker te voelen. Inééns kom ik in de flow en gaan mijn gedachtes dan toch uit. Ik loop gewoon lekker, geniet van de omgeving en begin zelfs wat sneller te lopen... Na afloop kom ik thuis en is het enige wat ik denk: "Waarom doe ik dit niet vaker?" Waarna het verhaaltje zich bij de volgende trainingsdag gewoon weer herhaalt.
In deze tijd kan je wel stellen dat ik dacht dat hardlopen niet voor mij was weggelegd. Ik vond mijzelf een 'niet-hardloper' en gooide vaak na een paar keer trainen al de handdoek in de ring.
Toen ik dankzij mediteren meer en meer leerde over gedachtes van een afstandje te bekijken, begon ik in mijn dagelijks leven mijn strenge stem te herkennen. Hiermee startte ik een weg naar positieve "selftalk" en meer empathie voor mijzelf. En hierbij kreeg ik ook wat betreft hardlopen een inzicht: Zou het kunnen dat mijn negatieve stem ervoor zorgt dat ik hardlopen niet kan waarderen, in plaats van dat het hardlopen zélf daar de schuldige aan is?
Mijn vader over zijn liefde voor hardlopen: "Dat je op eigen kracht, zònder hulpmiddelen, kan gaan en staan waar je wilt... Wanneer je je zo sterk voelt en loopt door de natuur, dat is de ultieme vrijheid.
Ik begon met een test, die ik grappend "intuïtief hardlopen" noemde. Ik mocht gaan hardlopen zònder schema, zo ver als ik wilde en ik mocht overgaan op wandelen zodra ik daar behoefte aan had. Ik mocht gewoon lopen, plezier hebben en om mij heen kijken zonder enige vorm van doelen of prestaties. Als een klein kind praatte ik tegen mijzelf bij elke stap die ik zette: "Goedzo, elke stap die je zet is er één verder!" En ik zal je vertellen: het werkte! Ik veranderde hierdoor mijn mindset en hardlopen werd langzaam weer leuk.
Nu loop ik niet meer met een hardloopschema of met bepaalde prestaties, maar gewoon op gevoel. Ik luister naar mijn lijf, naar hoe ik mij die dag voel en bedenk van tevoren eigenlijk nooit waar ik heen ga. Zodra ik ga lopen voel ik wel waar mijn lijf aan toe is en waar ik zin in heb. Zo loop je ook minder snel een blessure op, omdat je binnen je eigen grenzen blijft. Als ik bij thuiskomst denk dat ik in een lekkere flow zat reken ik achteraf weleens de kilometers uit, maar echt bijhouden doe ik niet meer. Als ik maar ben geweest en lekker heb gelopen!
Dit is natuurlijk niet voor iedereen weggelegd: Sommige raken juist gemotiveerd van meer snelheid of kilometers maken, of trainen richting een wedstrijd. Maar als je gewoon wilt beginnen met lopen voor je plezier, je gezondheid en het buiten zijn, zou ik je dit van harte aanraden!
Ook zal je mij nooit meer horen zeggen dat ik geen hardloper ben of dat ik hardlopen haat. Ik wil mij namelijk niet meer identificeren met een niet-hardloper of een negatieve lading aan hardlopen geven, want dit werkt alleen maar versterkend in je overtuigingen en maakt de ervaring onprettig. Dit is iets wat ik ook steeds meer mijn bootcampers probeer mee te geven zodra ik iemand diep hoor zuchten over een rondje hardlopen... Als je met een negatieve mindset aan iets begint, kan de ervaring alleen meer negatief worden. Doe je het met een positieve mindset, dan is de ervaring ook positief. It's that simple!
Comentarios