.png)
Afgelopen weekend las ik een interview met de Britse filosoof Alain de Botton: Hierin besprak hij waarom onze levens tegenwoordig soms zo gecompliceerd en zwaar kunnen aanvoelen. Zijn antwoord kort samengevat; verwachtingen. Onze moderne samenleving predikt dat we álles moeten kunnen; gezond, vrolijk en gelukkig zijn - altijd! Maar het leven heeft nu eenmaal ook een donkere kant waar verdriet, ziekte of erger soms niet te ontlopen valt..
Dit interview zette mij aan het denken; hoe ga ik hier zelf mee om in relatie tot sport en voeding? Het afgelopen half jaar was voor mij niet altijd een pretje: Mijn partner werd ernstig ziek en onderging een zwaar chemo-traject. Periodes van hoge stress, veel zorgen en ritjes naar het ziekenhuis tekenden ons leven. Daarnaast kwam ik nét met De Fitfanaat in een lift na de laatste lockdowns, dus op mijn werk wilde ik ook 100% blijven geven.
Bleef ik dus zoveel sporten als normaal? Kort gezegd: Nee. Door de dagelijkse stress en verplichtingen kon ik mij er gewoonweg niet meer toe zetten. Logisch, achteraf gezien. Maar op dat moment bracht het voor mij veel interne struggles met zich mee: Móét ik niet 3x per week blijven sporten? En naar mijn werk blijven fietsen? Ik noem mijzelf toch niet voor niets een "Fitfanaat"?
Met behulp van mensen om mij heen kwam ik tot inzicht dat die verwachtingen alleen bij mijzelf lagen: Verwachtingen waar ik eigenlijk helemaal niet aan hoefde te voldoen. Ik leerde te accepteren dat het allemaal even wat minder mocht zijn, zélfs voor een Fitfanaat.
Toch wilde ik zo goed als mogelijk voor mezelf blijven zorgen. Ik wist: self-care is in deze periode belangrijk, want hoe kan je zorgen als je niet kan blijven staan? Dit betekende voor mij dat ik 1x per week aan de slag ging met een Personal Trainer die míj training gaf. Niet om mijn conditie verder op te bouwen, maar juist om te onderhouden. Waar ik jarenlang voor anderen de stok achter de deur was, had ik dat nu even zelf nodig. Naast de PT sportte ik zelf overigens nauwelijks. Maar self-care betekende ook dat stukje even loslaten..
Qua voeding vond ik het ook lastig om voor mezelf te zorgen: Naast dat ik minder honger had*, voelde ik ook geen enkele energie om te koken. Ik denk dat de allergrootste self-care actie van die periode het aanschaffen van Plant B maaltijden was. Dit zijn vegan maaltijden die vers worden bereid en vervolgens ingevroren thuis worden bezorgd. Even niet koken, maar toch gezond eten (iets wat ik overigens nog steeds geregeld doe, want in de keuken staan is niet mijn grootste hobby, haha)!
Al bleef ik naast de maaltijden ook trouw mijn fruit en supplementen innemen, veelal vond ik ook troost in snoep of chips. Dit was even oké voor mezelf. Ik heb hierin geleerd dat je in zulke tijden niet teveel van jezelf moet vragen en beseffen dat je het al hartstikke goed doet! Iets wat intuïtief eten mij echt heeft geleerd.
Inmiddels gaat het weer goed met mijn vriend. Het dieptepunt ligt achter ons en we bouwen ons leven samen weer op. Hierin voel ik ook steeds meer energie om te gaan sporten en me meer bezig te houden met mijn gezondheid. Zelfs zóveel dat ik mijn Personal Training weer heb stopgezet. "Ik haal de motivatie weer uit mezelf"- voelde fantastisch om te zeggen!
Als ik terugkijk op de afgelopen periode was mijn grootste leerproces het loslaten van de -door mijzelf opgelegde- verwachtingen. Mocht jij ook door een zware periode gaan, dan is mijn advies dezelfde als die ik las in het interview met de Britse filosoof: Accepteer je beperkingen en doe daar binnenin wat mogelijk is.♥
Zelf de Plant B maaltijden uitproberen? Na mijn enthousiasme over de maaltijden heb ik Plant B benaderd en hebben we nu een speciale Fitfanaat kortingscode gekregen, super tof! Gebruik bij afrekenen de code FITFANAAT20.
* Grote emoties zoals verdriet of angst maskeren de hongersignalen die het lijf naar je hersenen stuurt. Dit betekent dus niet dat je geen eten nodig hébt, maar je merkt alleen niet óp. Het is belangrijk om je in deze periodes hiervan bewust van te zijn en voldoende te blijven eten om voor je lijf en hoofd te zorgen.
Kommentare